Οι εκδόσεις ΙΑΝΟS παρουσιάζουν το βιβλίο του Νίκου Ορδουλίδη με τίτλο «Η δισκογραφική καριέρα του Βασίλη Τσιτσάνη (1936-1983)», μια ανάλυση της µουσικής του και των προβλημάτων της έρευνας στην ελληνική λαϊκή µουσική, σε επιµέλεια Κώστα Βλησίδη.
Θα μιλήσουν οι:
- Γιώργος Κοκκώνης μουσικολόγος - επίκουρος καθηγητής, Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής, ΤΕΙ Ηπείρου
- Basma Zerouali Επιστημονικό μέλος, Γαλλική Σχολή Αθηνών
- Σωτήρης Λυκουρόπουλος Seed Point music publishing – Publisher του Βασίλη Τσιτσάνη για όλο τον κόσμο
- Χάρης Σαρρής διδάκτωρ Εθνομουσικολογίας – επιστημονικός συνεργάτης , Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής , ΤΕΙ Ηπείρου
- Γιώργος Τσάμπρας ερευνητής – παραγωγός μουσικών εκπομπών
Χαιρετισμό θα απευθύνει ο Γιώργος Νταλάρας, ο οποίος προλογίζει και το βιβλίο.
INFO
Πέμπτη 23 Οκτωβρίου, στις 20:30
Στον ΙΑΝΟ (Σταδίου 24), τηλ. 210 3217917
«Η δισκογραφική καριέρα του Βασίλη Τσιτσάνη (1936-1983)»
Η δισκογραφική καριέρα του Βασίλη Τσιτσάνη (1936-1983) αποκαλύπτει πληροφορίες που δεν αφορούν μόνο την ίδια τη μουσική, αλλά και τις ποικίλες κοινωνιολογικές όψεις του ελληνικού πολιτισμού.
Η παρούσα, πρώτη ενδελεχής ανάλυση των μουσικών έργων του και του συνθετικού του ύφους πραγματεύεται σοβαρά και σημαίνοντα επιχειρήματα που αφορούν το έργο του και αποβλέπει στην καλύτερη κατανόηση των σύνθετων και από μακρού υφισταμένων ζητημάτων, τα οποία προβληματίζουν μουσικούς και μουσικολόγους, όπως η εξέλιξη της αρμονίας, ο ρόλος των τραγουδιστών, ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου του μπουζουκιού και ούτω καθεξής. Συνεπώς, η πρωτότυπη συμβολή της παρούσας εργασίας συνίσταται στην ανάλυση του δισκογραφικού έργου του Βασίλη Τσιτσάνη που παρέχει το κλειδί για το ξεκλείδωμα πολλών ιστορικών, κοινωνικών και πολιτισμικών ζητημάτων, τα οποία αναφέρονται στο ρόλο που έπαιξε ο Τσιτσάνης στην εξέλιξη της ελληνικής λαϊκής μουσικής, του πρώτου αστικού μουσικού προϊόντος της σύγχρονης Ελλάδας.
Δεδομένης της πρότερης παραμέλησης των ρεμπετολογικών και λαϊκολογικών ζητημάτων από τον ακαδημαϊκό κόσμο, η παρούσα διατριβή συνιστά την πρώτη ακαδημαϊκή μελέτη συλλογής και σύνθεσης ενός μεγάλου όγκου πληροφοριών γύρω από την ελληνική λαϊκή μουσική. Με την ανάλυση της μουσικής του Τσιτσάνη, η παρούσα διατριβή πετυχαίνει να εντοπίσει σε πολυάριθμα σημεία τα όρια του ρεμπέτικου και του νεότερου λαϊκού στυλ, καθώς και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που συνθέτουν το νέο μουσικό ύφος. Μπορούμε να πούμε ότι η εργασία δεν συμβάλλει μόνον στην κατανόηση της ελληνικής λαϊκής μουσικής, αλλά παρουσιάζει ευρήματα που αφορούν άλλες μουσικές κουλτούρες όπως η τουρκική, η αφροκουβανέζικη, τα μπλουζ, η λατινοαμερικάνικη, η ιταλική, η ινδική και ούτω καθεξής.
Η εργασία για τον Βασίλη Τσιτσάνη συντελεί ώστε η ελληνική λαϊκολογία να κατακτήσει τη θέση της ανάμεσα στις λαϊκές μουσικολογικές μελέτες, επειδή αφενός πραγματεύεται μία πολύ πλούσια μουσική κουλτούρα και, αφετέρου, επειδή αποκαλύπτει πληροφορίες που βοηθούν τους ερευνητές, τους μουσικούς και το κοινό να κατανοήσουν και να εκτιμήσουν την κοινωνική και πολιτισμική ιστορία μιας ευρείας γεωγραφικής περιοχής (της Μεσογείου). Η έκδοση αυτή αποτελεί μετάφραση και εξέλιξη της διδακτορικής μου διατριβής με τίτλο ‘The recording career of Vasílis Tsitsánis (1936-1983); an analysis of his music and the problems of research into Greek popular music’, η οποία εκπονήθηκε στο πανεπιστήμιο του Leeds της Αγγλίας το διάστημα 2008-2012. Την ελληνική έκδοση επιμελήθηκε ο Κώστας Βλησίδης.
Πρόλογος του Γιώργου Νταλάρα, Μάρτιος 2014
Η διπλωµατική εργασία του Νίκου Ορδουλίδη αρχικά µε εξέπληξε και στη συνέχεια µε γέµισε χαρά και ικανοποίηση. Ήταν κάτι που ανέµενα χρόνια από έναν νέο µουσικό µε ακαδηµαϊκή κατάρτιση. Μια προσδοκία χρόνων. ∆ιότι, δυστυχώς, ελάχιστες προσπάθειες επιστηµονικής και µουσικολογικής αποτίµησης του λαϊκού τραγουδιού, και ιδιαίτερα του ρεµπέτικου, έχουν γίνει.
Συνήθως, αρκούµαστε στις βιογραφίες των µεγάλων λαϊκών συνθετών και σε χαρακτηρισµούς: υπέροχος, µοναδικός, καταπληκτικός... ∆εν θέλω µ’ αυτό να υποτιµήσω τον πηγαίο θαυµασµό των ακροατών, την αγάπη, τη συγκίνηση ακόµη και την ταύτισή τους µε τα τραγούδια που τα εκλαµβάνουν ως µικρές προσωπικές ιστορίες, ούτε να µειώσω τη δύναµη που έχουν αυτά τα τραγούδια ώστε να συνδέονται µε το κοινωνικό και το πολιτικό γίγνεσθαι. Ίσα ίσα, αυτό είναι πολύ σπουδαίο. Είναι, όµως, εξίσου σηµαντικό να αποτιµηθεί και αµιγώς µουσικά το έργο των µεγάλων λαϊκών συνθετών, όπως συµβαίνει στη δυτική µουσική.
Ο Νίκος Ορδουλίδης σοφά επιλέγει τον πολυγραφότατο και πολύτροπο λαϊκό συνθέτη και µουσικό, που έχει καταχωριστεί στη συνείδησή µας ως ιστορικό πρόσωπο, τον Βασίλη Τσιτσάνη. Ο Νίκος στην έρευνά του επανέρχεται µε πολλή αγωνία σ’ αυτήν την παράµετρο. Εισάγει πολύ εύστοχα τον όρο «λαϊκή µουσικολογία» στα καθ’ ηµάς, θέλοντας να υπογραµµίσει την ανάγκη ύπαρξης όχι απλά του όρου. Στην ουσία θέλει να συνδέσει τα διαφορετικά πεδία ανάγνωσης µεταξύ τους. Το µουσικό, το κοινωνικό και το ανθρωπολογικό. Η λαϊκή µουσικολογία είναι όρος, δυστυχώς, ξένος στη χώρα µας, ενώ ανθεί πάνω από 30 χρόνια στο εξωτερικό. Έτσι, ο λαϊκός µουσικός πολιτισµός δε χαίρει ακόµη της θέσης που του αξίζει.
Ο Βασίλης Τσιτσάνης, πολυγραφότατος, µε 550 ηχογραφήσεις στο ενεργητικό του, δηµιούργησε αυτό το «νέο σώµα» του λαϊκού τραγουδιού, που συντρόφευσε στη δύσκολη ζωή του έναν ολόκληρο λαό, εξέφρασε την ανάγκη των λαϊκών ανθρώπων να ταυτιστούν µε το αφήγηµα του τραγουδιού, κέρδισε την αγάπη και το σεβασµό των συναδέλφων του, ανέδειξε νέους τραγουδιστές.
Αναφερόµενος, επίσης, στην εργασία του Νίκου Ορδουλίδη, θα ήταν παράλειψη να µην αναφερθώ στην εργώδη προσπάθειά του, στα αµιγώς µουσικολογικά κεφάλαια, όπου αναλύει µουσικά µέσα από τα τραγούδια του Τσιτσάνη την πολυτροπότητα της λαϊκής µας µουσικής, και είναι ίσως η πρώτη φορά που αναλύονται σε ακαδηµαϊκό επίπεδο µέσω ενός διδακτορικού τεράστια κεφάλαια του λαϊκού τραγουδιού, όπως οι δρόµοι και οι ρυθµοί, ακόµη και οι τεχνολογίες της ηχογράφησης. Αυτό είναι µια σοβαρή βάση δεδοµένων, που προσφέρεται ηλεκτρονικά ως πηγή ενηµέρωσης για µουσικούς και ερευνητές.
Τελειώνοντας, θέλω να αναφερθώ στην αγωνία του, που συµµερίζοµαι απόλυτα, να αναγνωρισθούν από την πολιτεία τα λαϊκά και παραδοσιακά όργανα. Είναι πραγµατικά κρίµα να χορηγούν πτυχίο τζαζ και κλασικής κιθάρας και όχι λαϊκής. Συµπερασµατικά, το κλειδί αυτού του διδακτορικού έγκειται στο γεγονός ότι ο ερευνητής συνδύασε το καθαυτό µέρος δράσης του λαϊκού τραγουδιού, δηλαδή το πάλκο, µε την ακαδηµαϊκή µεθοδολογία και την έρευνα. Τον συγχαίρω για την προσπάθειά του και του εύχοµαι από καρδιάς καλή δύναµη και επιτυχία στο µέλλον. Έχουµε µεγάλη ανάγκη από τέτοιους µουσικούς και επιστήµονες.
* Ο Νίκος Ορδουλίδης σπούδασε στο University of Leeds στην Αγγλία, όπου εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στη Λαϊκή Μουσικολογία, ενώ πραγματοποίησε το μεταπτυχιακό του στο Κλασικό Τραγούδι, στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας (Πτυχίο Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης, με ειδίκευση στη Βυζαντινή Μουσική). Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν: τα ελληνικά αστικά λαϊκά μουσικά είδη· δισκογραφική έρευνα· μουσική, μετανάστευση και πολιτισμική ένταξη και αφομοίωση· τα μουσικά «αλληλο-δάνεια» μεταξύ πολιτισμών της Μεσογείου· και ερμηνευτικές τεχνικές του «λαϊκού πιάνου». Διδάσκει λαϊκό πιάνο στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής (Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό) του Τ.Ε.Ι. Ηπείρου. Είναι επίσης ενεργός συνθέτης (τέσσερις δισκογραφικές δουλειές), μέλος του Modern Greek Studies Association, και έχει προσφάτως ξεκινήσει να δουλεύει πάνω σε ένα καινούργιο project με τίτλο «The Eastern Piano Project». Περισσότερα στην προσωπική του ιστοσελίδα www.ordoulidis.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου