Φόλες και στα Σεπόλια!...

Προσοχή χρειάζεται όταν κυκλοφορούμε με το σκύλο μας στα Σεπόλια και συγκεκριμένα στην οδό Αυλώνος, γιατί εκεί υπάρχουν φόλες . Χρειάζεται όμως να προστατεύσουμε και τα αδέσποτα που υπάρχουν εκεί. Από Penny Malakozi..http://

Το Δημοτικό Συμβούλιο Αθηναίων συζητά την ... επικαιρότητα

Μελίνα Δασκαλάκη

Στο Δημοτικό Συμβούλιο συζητώνται -με επιλογή των παρατάξεων της αντιπολίτευσης- φλέγοντα επίκαιρα ζητήματα για τον Αθηναϊκό λαό: ο γνωστός κ. Πέτρος Κωνσταντίνου θέτει το ζήτημα του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού, των φονιάδων των λαών αμερικανων και του νεοφιλελευθερισμού, ενώ οι κ.κ. Πλεύρης και Αξελός αντιπαρατίθενται για τον Γράμμο και τον Εμφύλιο, τους μοναρχοφασιστες (sic) και τον Παπάγο.

Τι κοινό έχουν η Αθήνα, το Παρίσι και το Καράκας; Την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής...

Στις δέκα πόλεις που παρουσίασαν τη μεγαλύτερη επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης την τελευταία πενταετία είναι και η Αθήνα.

Αυτό προκύπτει από τον δείκτη Liveability Ranking του Economist Intelligence Unit (EIU).

Η Αθήνα βρίσκεται φέτος στην 69η θέση, με βαθμολογία 75, που δεν θεωρείται άσχημη.

Οι αναλυτές του EIU έχουν δημιουργήσει πέντε κατηγορίες πόλεων, ανάλογα με τη βαθμολογία, με την πρωτεύουσα της Ελλάδας να βρίσκεται στη δεύτερη κατηγορία (70-80) με τις πόλεις όπου «η καθημερινή ζωή είναι εντάξει, σε γενικές γραμμές, αλλά μπορεί να υπάρχουν προβλήματα σε ορισμένα σημεία». Στην ανώτερη κατηγορία, με βαθμολογία 80-100, εντάσσονται οι πόλεις που προσφέρουν τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.

Φέτος στην πρώτη δεκάδα βρίσκονται τρεις πόλεις από την Αυστραλία (η Μελβούρνη, που παίρνει και την πρώτη θέση, η Αδελαΐδα και η Περθ) και τρεις πόλεις από τον Καναδά (οι Βανκούβερ, Τορόντο και Κάλγκαρι). Η δεκάδα συμπληρώνεται από τη Βιένη (στη δεύτερη θέση), το Οκλαντ της Νέας Ζηλανδίας, το Ελσίνκι και το Αμβούργο.

Η Αθήνα βρίσκεται στην ίδια κατηγορία με πόλεις όπως το Παρίσι λόγω των τρομοκρατικών επιθέσεων, η Αγία Πετρούπολη, το Ντιτρόιτ λόγω των επεισοδίων για τη φυλετική διαμάχη, το Κίεβο, η Δαμασκός και το Καράκας,

Δεκαπενταύγουστος στην Πόλη

Από τον Μάκη Μάκκα.

Σαν μια μεγάλη αυλή στην γειτονιά σου, ντυμένη και στολισμένη με χρώματα και αρώματα της καλοκαιρινής νύχτας, μοιάζει σαν να περιμένει να υποδεχθεί κάποιο αυτοσχέδιο γλέντι που θα στηθεί επάνω της φεγγοβολά και απόψε η πλατεία.
Πλακοστρωμένη, ελαφρώς φυτεμένη και λουλουδισμένη, δεκάδες χρόνια στέκεται ταπεινά και αθόρυβα στο κέντρο της πόλης.
Την βλέπεις ακούραστη, υπομονετική, γεμάτη κατανόηση, στωικότητα, να παρατηρεί σιωπηλά τα πρωινά, ντόπιους και επισκέπτες, να την προσπερνούν νευρικά και βιαστικά δίχως να τις ρίχνουν δεύτερη μάτια, άλλα υποδέχεται και άλλους τους σκιασμένους, αυτούς που έρχονται αργά την νύχτα πελαγωμένοι , σχεδόν αποσβολωμένοι, φοβισμένοι από μια αναπάντεχη εξέλιξη που τους βρήκε αιφνιδιαστικά και τους ανατρέπει απροσδόκητα συνήθειες, τουs ακυρώνει επιθυμίες προκαλώντας τους ανασφάλεια και το αίσθημα της γης να φεύγει κάτω από τα πόδια τους.
Τότε ακριβώς είναι που προσφεύγουν στην πλατεία, ζητώντας της σχεδόν επιτακτικά μια παρηγοριά, μια παροδική λύτρωση – ανακούφιση λουφάζοντας στην αγκαλιά της.
Με τα μεγάλα σκούρα μάτια της όλα αυτά τα βλέπει, με το σοφό μυαλό της όλα τα αντιλαμβάνεται, με την χρυσή καρδιά της όλα τα δέχεται , τα υπομένει και τα κατανοεί νηφάλια – συνειδητά.
Ανθρώπων έργα : λάθη και πάθη...
Καταλαβαίνει και συμπονά...
Τις σκέψεις των ανθρώπων, τα συναισθήματα, τις συμπεριφορές. Τις αγωνίες, τους φόβους, τις δυνάμεις, τις παρορμήσεις τα όνειρα και την εμβέλεια των επιθυμιών και των ικανοτήτων τους, την βιωματική εκδοχή της ψυχής τους..
Σε αυτή την πλατεία ξανάρχισαν τελευταία και οι 'λαϊκές νυχτερινές συνελεύσεις”, ο έρανος της πείρας τους καθενός, οπού λέει, διηγείται τα βάσανα και τις δυσκολίες που συνάντα στην μέρα του.
Όλοι περνάνε τα ίδια, οπότε αυτό που μένει είναι να ψάχνει κανείς, να συλλέγει εμπειρίες άλλων και να τις συνδυάζει με τις δικές του.
Και η ίδια παρατηρεί σοφά και σιωπηλά την αγωνιώδη προσπάθεια να δραπετεύσουμε από τα δεσμά και την φυλακή που ίδιοι με τον νου και την σκέψη μας έχουμε περιβάλει τον εαυτό μας.
Μέσα της βράζει ένας ολόκληρος συναισθηματικός κόσμος, με αισθήματα έντονα: αγάπη, έρωτα, θάνατο, φιλία, μίσος.
Από την ίδια επισκέπτες και περαστικοί άλλες φορές παίρνουν την πρώτη Καλημέρα για το δρόμο τους, δυο παρηγορητικές κουβέντες, δυο λόγια υποστηρικτικά για να σπρώξουν την μέρα τους.
Μέσα στα σπλάχνα της διαλέγουν οι άνθρωποι να στήσουν γιορτές και πανηγύρια για να γλεντήσουν κάποιες αναπάντεχες χαρές , μπροστά στα ματιά της κάθε εποχή ξεσπούν και καυγάδες, εκτονώνονται πάθη και ματαιώσεις, καταλαγιάζουν και συμφιλιώνονται, πένθη και αποχωρισμοί.
Πάνω στο σώμα της σηκώνουν κεφάλι, πιάνουν τις φωνές της διαμαρτυρίας ,παραπονιούνται και διαδηλώνουν και από εκεί πετούν οι πρώτες σπίθες που θα φέρουν αλλαγές.
Στο ίδιο σώμα βλασταίνουν άνθη και ζιζάνια, άγιοι και αμαρτωλοί.
Η ίδια ακούραστη, αδιαμαρτύρητα, χωρίς κανένα μειδίαμα να διαγράφεται στο πρόσωπο της ,δίχως να κλαψουρίζει και να παραπονιέται, στέκει αγέρωχη, δεν κλείνει ούτε δυο λεπτά τα ματιά της, παίρνει ζωή και χρόνια από τους θαμώνες της, ποτίζεται από τους χυμούς της ζωής, από τα συναισθήματα και τις φαντασιώσεις, από πετάγματα και καθηλώσεις.
Οι περισσότεροι άνθρωποι ένα πράμα κυρίως έχουν πραγματικά ανάγκη να εισπράξουν από αυτή : την κατανόηση της, να εντάξουν την οδύνη τους, να μοιραστούν την χαρά τους.
Ζητούν μαι ψυχή πρόθυμη να τους ακούσει , να τους νοιαστεί με την καρδιά της, να πονέσεις αθόρυβα και ολόψυχα μέσα της , ν’ ακούσει σιωπηλά τη ιστορία τους, να χαρεί εγκάρδια με την χαρμόσυνη τους είδηση..
Και αυτό το ξημέρωμα, την πλατεία άγρυπνη την βρίσκει : μέσα στα ματιά της εξελίσσονται ευτυχίες, δράματα, αισθήματα, υποχρεώσεις, έπη και δράματα, ήττες και θρίαμβοι, επιθυμίες και ματαιώσεις.
Ένα νοσταλγικό τοπίο απόψε το ξημέρωμα είναι η πλατεία, γεμάτο με εκφραστικούς και αεικίνητους ανθρώπους, που ξεδιπλώνουν τα φτερά τους άλλοτε για να βγάλουν ίσα ίσα τη μέρα και άλλοτε για να πετάξουν ψηλά σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ξεφύγουν από τα βάσανά τους.
Πρωταγωνιστές, ήρωες και κομπάρσοι διαλεγμένοι με casting και ακροάσεις από το μικρού μήκους σενάριο της ζωής σου.
Καλοφωτισμένο το σκηνικό, συνδυασμένo, από τις λάμψεις στις όψεις βιτρινών, το φεγγάρι που φεύγει κατάκοπο, έτσι ολόκληρο που ήταν τούτες τις ημέρες και χτυπούσε τις πρώτες καλοκαιρινές υπερωρίες, και τον ήλιο που σκάει πονηρό γεμάτο νόημα χαμόγελο σιγά-σιγά.
Το αισθητικό, ηθικό και συναισθηματικό περιβάλλον της πόλης, διαφορετικό, από τις προηγούμενες ζωντανές παραστάσεις, τη σεζόν αυτή.
Εμφανώς λιγότερα τα ξενυχτισμένα πρόσωπα με μεθυσμένη όψη, που ξεβράζει η νύχτα.
Περισσότερα τα νυσταγμένα, με ελαφρύ ρουχισμό και το ταχύ βήμα για το μεροκάματο της αργίας.
Κοντράστ.
Από το θηριώδες Καγιέν αποβιβάζεται 35χρονος στην τρίχα ντυμένος, με βλέμμα αποφασισμένο και πλημμυρισμένο αυτοπεποίθηση , τα ένστικτα ενεργοποιημένα προς εκτόνωση και πρόθυμες διαθέσεις.
Με δυσκολία υποβασταζόμενη και παραπατούσα , η υπέρλαμπρη ξανθιά συνοδός με τις αισθήσεις να πηγαινοέρχονται και τις αναστολές σιγά- σιγά να την εγκαταλείπουν ψάχνει την είσοδο του υπερπολυτελώς ξενοδοχείου.
Απέναντι πλάνο, αφετηρία Σύνταγμα –Πετρούπολη: 25χρονη φρεσκοξυπνημένη υπάλληλος ταχυφαγείου, το πρόσωπό της φεγγοβολά νιάτα, ομορφιά μέσα στο σούρουπο, ντυμένη με ένα τζιν και μπλουζάκι στα χρώματα του φεγγαριού που αποχαιρετά, βγάζει γλώσσα στο γλυκό πρωινό, θα χτυπήσει δωδεκάωρο πίσω από το πάγκο, μοιράζοντας αληθινά χαμογέλα, αυθεντικές καλημέρες, και συνάμα ασυνείδητες προσδοκίες.
Λίγα βήματα πιο δίπλα της η εξαντλημένη από την νυχτερινή εφημερία, σχεδόν μισοκοιμισμένη 45χρονη αποκλειστική του Λαϊκού, κολλά το γεμάτο εξάντληση κουρασμένο πρόσωπο της στο τζάμι του λεωφορείου χαζεύοντας περαστικούς και πρωινούς, που με ταχύ βήμα χάνονται σε διάφορες κατευθύνσεις και από τα ακουστικά να ακούει την Χαρούλα να της τραγουδάει- εμψυχώνοντας την παράλληλα το "Μη σε νοιάζει, πάτα γκάζι"... Το πρώτο καλοκαίρι που την βρίσκει εντελώς μόνη στην Αθήνα μετά από είκοσι χρόνια συμβίωσης.
Στον παράλληλο δρόμο, 55 χρόνος ιδιοκτήτης ψιλικών ειδών, ανεβάζοντας ρολά χαμογελά σχεδόν συναινετικά, έχοντας γερά καρφωμένο στο μυαλό του το...σ' αγαπώ και να προσέχεις που του ψιθύρισε για ακόμη ένα πρωινό η γυναίκα του, δίνοντας όρκους μέσα του να μην λυγίσει και χάσει την θέληση και όρεξη για ζωή από το όποιο εμπόδιο συναντήσει στον δρόμο του.
Από το γωνιακό ημιπολυτελές ξενοδοχείο, βγαίνει συνοφρυωμένος, άγρυπνος, άκεφος γεμάτος ματαιώσεις και ανεκπλήρωτες επιθυμίες ο τριανταπεντάχρονος επαρχιώτης, που βλέπει να καταλήγει η διήμερη εκδρομή άδοξα και ναυαγισμένα, μετρώντας ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Σε αυτόν δεν του βγήκε το σενάριο για την αποψινή νύχτα που είχε εγγράψει στο μυαλο του, δεν έκατσε από το πουθενά η περιπέτεια.
Εκλείπουν τελευταία οι εκπλήξεις.
Μα να δείς στο απέναντι στενό από το διανυκτερεύον μπαρ, ξεπροβάλλει πελαγωμένα ευτυχής και ασυγκρατητός για περιπέτεια 40χρονος, ανεβαίνει βιαστικά στην μηχανή του με ένα κοριτσίστικο χέρι περασμένο γύρω από την μέση του, και ένα κρυμμένο χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του.
Σήμερα από το πουθενά το έσκασε το χαμόγελο η ζωή.
Στο τέλος της νύχτας φεύγει γκαζωμένος σχεδόν πανηγυρίζοντας και τροπαιούχος γιατί του έκατσε η νύχτα και έβγαλε καινούρια γνωριμία.
Κάνει σχέδια στο μυαλό του για ζευγαρωμένο καλοκαίρι.
Μια χαμηλή μουσική υπόκρουση καλύπτει το τετράγωνο από την καφεγκρίζα, αγέρωχη πολυκατοικία του '50.
Από το ανοιχτό παράθυρο στο νοικιασμένο δυάρι της, η εξηντάχρονη χήρα, με το ραδιόφωνο στη διαπασών καρφωμένο στην αρχιεπισκοπή, ετοιμάζεται στεγνά και αμίλητα για το πρωινό εξάμηνο μνημόσυνο του εκλιπόντος συζύγου, στρέφει το θλιμμένο βλέμμα της, κοιτώντας εναλλάξ χαμηλά στον πεζόδρομο που διατηρούσαν επί τριάντα χρόνια οικογενειακή επιχείρηση και την λεωφόρο που πάνω της η ζωή ασυγκράτητη, τρέχει και εξελίσσεται.
Στην πιάτσα ανάστατος και θυμωμένος τα βάζει με την τύχη του ο μέλλων συνταξιούχος ταξιτζής, γιατί κουβάλησε σχεδόν δωρεάν, μπατάρικο ζευγάρι Βούλα –Σύνταγμα, που τον έλουσε χαμογελώντας στα ψηλά, τραγουδώντας "πήγαινε με πάλι πίσω ταξιτζή"...
Μετά από λίγο χαμογελά, και ησυχάζει ύστερα από τις παραινέσεις και τα πειράγματα των συναδέλφων του ότι "Τελευταίες κούρσες είναι, σαράντα χρόνια τόσα είδαν τα μάτια του σε αυτή την πλατεία, τώρα θα χάσεις την πίστη και υπομονή σου.
Οι παλαιότεροι ένοικοι της πλατείας, ξεπροβάλουν νεοκλασικό της γωνιας με γρήγορες κινήσεις, ζωηροί και χαρούμενοι και με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο τους για φωτογραφία, ένα συμπαθέστατο ζευγάρι 75άρηδων φορτώνει με τα απαραίτητα το ΙΧ τους με προορισμό το χωριό τους τα Άγραφα, εκεί που γεννήθηκαν και παντρεύτηκαν πριν κατέβουν στην Αθήνα το 1955.
Τον τελευταίο καιρό περιμένουν με ανυπομονησία το ταξίδι τους , τούτες της μέρες στην πατρογονική γή, λες και είναι το τελευταίο.
Ένα βλέμμα πιο πέρα με ζωγραφισμένη στο πρόσωπο την εκπλήρωση και ικανοποίηση, 30χρονη Βουλγάρα εργάτρια του συνεργείου καθαρισμού, που κλέβει χρόνο για τσιγάρο και στο σκαλοπάτι της πλατείας και ανυπόμονα δεν χάνει την ευκαιρία μέσα στα γέλια και τα επιφωνήματα από τις φίλες της, να διηγηθεί σχεδόν κινηματογραφικά και εικογραφημένα την προηγούμενη νύχτα αρραβώνα και γλεντιού που πέρασε σε ομοεθνές καφενείο.
Μέσα στο κέντρο της πλατείας, ένα ζευγάρι Ιταλών φιλιούνται παθιασμένα, μένοντας αγκαλιασμένοι για ώρα, κοιτώντας με θαυμασμό ο ένας τον πρόσωπο του άλλου, λες και πρόκειται για καρτ ποστάλ, γύρω τους οι περαστικοί στέκουν παρατηρούν, άλλοι με ζωγραφισμένη αμηχανία και μειδίαμα στο πρόσωπο και άλλοι κρυφογελώντας με ένα σβηστό θαυμασμό μέσα τους.
Η σκηνή ντύνεται μοναδικά από τους φυσικούς ήχους της πόλης που σιγά σιγά ξυπνά, πίνει την πρώτη γουλιά καφέ και συνέρχεται.
Στην πόρτα του μεγάρου, ο 28χρονος αστυνομικός ίσα που στέκεται στα πόδια του, έβγαλε βλέπεις μια ακόμη δύσκολη νύχτα στο άγριο λούνα παρκ του κέντρου, συναισθηματικά αφυδατωμένος και σωματικά εξαντλημένος, αφηγείται στους διπλανούς του, στην κλούβα, τα πανηγύρια του καλοκαιριού στα χωριά του.
Στο κεντρικό καφενείο της πλατείας ο 60χρονος μουσικός φωνάζει να πληρώσει, είναι η ώρα να φεύγει, τριάντα χρόνια η ίδια συνήθεια όταν δεν δουλεύει.
Με δυο φλιτζάνια καφέ και λίγες κλεφτές κουβέντες με τους νυχτομεροκαματιάρηδες της πλατείας και την ανάγνωση στα πρωινά φύλλα εφημερίδων, ξεφυλλίζει την νύχτα μέχρι το ξημέρωμα.
Στο λεωφορείο για το ΚΤΕΛ επιβιβάζεται φορτωμένο με ένα νοικοκυριό πράγματα, ένα ζευγάρι Κινέζων που κρυφογελάγαμε ικανοποιημένο με όσα είδε και άκουσε στην πρωινή πρεμιέρα, καθήμενο στα πρώτα καθίσματα της αφετηρίας.
Στο πίσω κάθισμα, αμίλητη μια 23χρονη, στρίβει νευρικά τσιγάρο, με το καστανόξανθο κατσαρό μαλλί της εγκλωβισμένο σε ένα μωβ καπέλο..
Περνάει σαν τρέιλερ από ταινία από μπροστά της η τριετία στην Αθήνα: Κάτι βαριά και ασήκωτα πρωινά στην σχολή φορτωμένα από ατέλειωτα αναίτια ξενύχτια, αγχώδεις λευκές νύχτες που εφημέρευε μονή -σκοπός στην δουλειά της, κάποια φευγαλέα φλέρτ τριών ημερών που έμειναν μόνο υπόσχεση, και μια συμβίωση που παίρνει μαζί της, όλα στοιβαγμένα σε δυο βαλίτσες μπροστά στα πόδια της, σε μια φορτωτική, στην τσέπη της και ένα εισιτήριο που κρατά σφιχτά στο χέρι της μισοσκισμένο δίχως επιστροφή Αθήνα-Αγρίνιο...
Οι εξοδούχοι και αυτή την νύχτα αποφάσισαν να βγουν από τα σπιτάκια τους που πια δεν τους χωρούσαν, αφήνοντας πίσω τους φόβους τους και συναντήθηκαν αυτή την νύχτα στην πλατεία και στα γύρω πεζοδρόμια.
Σε αυτά τα δρομάκια βλασταίνουν άνθη και ζιζάνια, άγιοι και αμαρτωλοί.
Για μένα μην ρωτάς πως τα είδα όλα αυτά και τι γύρευα πάλι ξημερώματα στην πλατεία.
Ξέρεις ότι σε περίμενα και απόψε στο ίδιο σαββατιάτικο ραντεβού μπροστά από τα Mc Donald's.
'Έχεις αργήσει τρία χρόνια μα δεν απελπίζομαι, ξέρω και από ποιό σημείο θα φανείς.
Χορωδία οι ανάσες, τα γέλια και τα κλάματα, οι ευχές και επιθυμίες, σιγοψιθυρίζει ο καθένας τον προσωπικό του ύμνο λες και αυτό τον αυτοεμψυχώνει και τον οπλίζει θέληση να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία που ανακύπτει.

Τα μεγάλα «αστέρια» του Σεπτεμβρίου...

Μπορεί τον Αύγουστο οι εμφανίσεις των ξένων καλλιτεχνών στην Ελλάδα να είναι μετρημένες στα δάχτυλα, ωστόσο τον Σεπτέμβριο η εικόνα στα υπαίθρια θέατρα της Αθήνας αλλά και στις συναυλιακές σκηνές είναι σαφώς διαφορετική. Πόσο μάλλον εφέτος όπου τα μουσικά «ραντεβού» που έχουν οριστεί με κορυφαίους ερμηνευτές του εξωτερικού είναι απανωτά. Εμείς καταγράφουμε τις σημαντικότερες συναυλίες του μήνα, σημειώνοντας εκείνες που δεν πρέπει με τίποτα χάσουμε.

* Το τραγούδι της «Lost on you» παίζεται νυχθημερόν στους ραδιοφωνικούς σταθμούς, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Γι' αυτό και η πολυαναμενόμενη εμφάνιση της LP (κατά κόσμον Laura Pergolizzi) στην Αθήνα στις 23 Σεπτεμβρίου στην Τεχνόπολη είναι αναμφίβολα μια από τις μεγαλύτερες ειδήσεις του φθινοπώρου. Η γνωστή Αμερικανίδα ερμηνεύτρια θα βρεθεί στην Τεχνόπολη στο Γκάζι για να παρουσιάσει μεταξύ άλλων και τα καινούργια τραγούδια της από το δίσκο της «Death Valley», που κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιούνιο. Να σημειωθεί ότι στις 24 του μήνα η τραγουδίστρια-φαινόμενο θα «ανηφορίσει» στο Principal Open Air της Θεσσαλονίκης.

* Η εμφάνισή του στη «σκιά» της Ακρόπολης» στο Ηρώδειο, όπως υποστηρίζει και ο ίδιος, αποτελεί για εκείνον όνειρο ζωής. Ο αγαπημένος του ελληνικού κοινού Sivert Hoyem έρχεται ξανά στα μέρη μας, αυτή τη φορά για να δώσει μια μοναδική συναυλία στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στις 29 Σεπτεμβρίου. Ο δημοφιλής ερμηνευτής θα παρουσιάσει τραγούδια από όλη την καλλιτεχνική πορεία του, από τα χρόνια των Madrugada (από όπου τον γνωρίσαμε) έως σήμερα. Μαζί του επί σκηνής θα βρίσκονται η μπάντα του, το κουαρτέτο εγχόρδων, αλλά και η Marie Munroe, η οποία στον τελευταίο δίσκο του «Lioness» ερμηνεύουν μαζί το «My Thieving Heart».

* Η περσινή επιλογή της να δώσει συναυλία στην κατεχόμενη Αμμόχωστο ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων όχι μόνο στη γειτονική Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα. Εφέτος η Λάρα Φαμπιάν, χωρίς καλά καλά να έχει καταλαγιάσει ο σάλος από τη συναυλία της στο νησί της Αφροδίτης, επισκέπτεται τη χώρα μας για μία και μοναδική βραδιά στο Γήπεδο Τένις του ΟΑΚΑ. Η Λάρα Φαμπιάν, η ερμηνεύτρια κομματιών όπως τα «Je suis malade» και «Je t'aime», θα βρεθεί στην Αθήνα στις 21 Σεπτεμβρίου, για να μας παρουσιάσει ένα πλούσιο και μελωδικό πρόγραμμα.

100 δεξιοτέχνες

* Για τις 8 Σεπτεμβρίου έχει προγραμματιστεί στο Ηρώδειο η συναυλία της Τσιγγάνικης Συμφωνικής Ορχήστρας της Βουδαπέστης, ενός μουσικού συνόλου που αποτελείται από 54 βιολιά, 10 τσέλα, 10 κοντραμπάσα, 10 κλαρινέτα, έξι κύμβαλα αλλά και 100 απίθανους δεξιοτέχνες, οι οποίοι ερμηνεύουν κλασικές συνθέσεις χωρίς παρτιτούρες.

* Στις 20/09 -πάλι στον ίδιο χώρο- η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών θα συνοδέψει επί σκηνής τη «βασίλισσα» του φλαμένκο. Μιλάμε φυσικά για τη Σπανιόλα Concha Buika, μια σπουδαία ερμηνεύτρια -η αγαπημένη του Π. Αλμοδόβαρ-, που έρχεται ξανά στη χώρα μας για να μας μαγέψει με το ηχόχρωμα της φωνής της.

* Τέλος, στις 28 Σεπτεμβρίου στον μαγικό χώρο του Ωδείου Ηρώδου του Αττικού θα ανέβει η μουσικοχορευτική παράσταση «Piaf! the show» με την Anna Carrere, η οποία έχει ως θέμα της τη ζωή της σπουδαίας Γαλλίδας ερμηνεύτριας.

Και η μπάντα του Μπατακλάν!

Πολύ πιθανή θεωρείται και η επίσκεψη του Λουντοβίκο Εϊνάουντι, του διάσημου Ιταλού πιανίστα και συνθέτη (αναζητείται η κατάλληλη ημερομηνία για το Ηρώδειο). Στις εκπνοές του Αυγούστου στις 25 του μήνα έρχονται οι Tiger Lillies στο Κηποθέατρο Παπάγου για να παρουσιάσουν νέες συνθέσεις τους, οι οποίες είναι εμπνευσμένες από την Εντίθ Πιαφ, ενώ η μπάντα που έπαιζε στο Μπατακλάν του Παρισιού, όταν συνέβη το πολύνεκρο τρομοκρατικό χτύπημα, οι Eagles of Death Metal, θα δώσει μια συναυλία στην Πειραιώς 117 Academy στις 7 Σεπτεμβρίου.

Γιώτα Βαζούρα

http://www.dimokratianews.gr

Έκλεψαν Γερμανό πολιτικό σε επίσκεψή του στην Ακρόπολη!

Ο Γερμανός πολιτικός Thomas Geisel ο οποίος λατρεύει την Ελλάδα και η σύζυγός του βρίσκονται για διακοπές στην Ελλάδα.
Μετά την πρόσφατη επίσκεψή τους στο Μουσείο της Ακρόπολης, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Freddo, τους βρήκε μια δυσάρεστη έκπληξη.
Όταν επέστρεψαν στο αυτοκίνητό τους ανακάλυψαν ότι άγνωστοι το είχαν διαρρήξει και είχαν αφαιρέσει τα πάντα από το εσωτερικό, ακόμη και τα ταξιδιωτικά τους έγγραφα.

Από σήμερα η επιστροφή των πινακίδων από το Δήμο Αθηναίων...

Από σήμερα, 9 Αυγούστου, ο δήμος Αθηναίων επιστρέφει στους κατόχους ΙΧ και μοτοσυκλετών, τις πινακίδες των οχημάτων τους που είχαν αφαιρεθεί από τους δημοτικούς αστυνομικούς της Αθήνας.
Όπως ανακοίνωσε ο δήμος, η επιστροφή των πινακίδων θα γίνεται μετά την καταβολή του προστίμου, από τα γραφεία της Δημοτικής Αστυνομίας (Αγ. Κωνσταντίνου 14, 1ος όροφος, 9:30-14:30) προκειμένου να διευκολυνθούν οι πολίτες στις μετακινήσεις τους ενόψει του Δεκαπενταύγουστου.

Με ευρεία πλειοψηφία ψηφίστηκε η διάταξη για το μουσουλμανικό τέμενος στο Βοτανικό

Με ευρύτατη πλειοψηφία ψηφίστηκε από την Ολομέλεια της Βουλής, η διάταξη για την επίσπευση των διαδικασιών της ανέγερσης του μουσουλμανικού τεμένους στο Βοτανικό η οποία περιλαμβάνεται στο σχέδιο νόμου για τις ΑΠΕ.
Μετά από ονομαστική ψηφοφορία που ζήτησε η Χρυσή Αυγή, υπέρ της διάταξης ψήφισαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του ΚΚΕ, του Ποταμιού και της Ένωσης Κεντρώων. Κατά ψήφισαν οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής και των ΑΝΕΛ.
Συγκεκριμένα σε σύνολο 230 παρόντων βουλευτών, υπέρ ψήφισαν 206 βουλευτές και 24 κατά.
Κατά πλειοψηφία επί της αρχής στο σύνολό του και κατ' άρθρον ψηφίστηκε και το σύνολο του νομοσχεδίου για τις ΑΠΕ. Υπέρ ψήφισαν 210 βουλευτές και 20 κατά.

Ξεκινάει η αποκατάσταση του δυτικού αετώματος του Παρθενώνα...

Οι μελέτες για την αποκατάσταση του δυτικού αετώματος του Παρθενώνα παρουσιάστηκαν χθες στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ). Ήταν οι πρώτες μετά τον θάνατο του Χαράλαμπου Μπούρα, ο οποίος «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών, στις 27 Ιουλίου 2016.

Αφού τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή, διαβάστηκε το εισαγωγικό σημείωμα που είχε γράψει ο ίδιος τον Απρίλιο, για το θέμα των δύο μελετών, καθώς είχε ταυτιστεί με το έργο της αναστήλωσης των μνημείων της Ακρόπολης (ήταν πρόεδρος της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως, ΕΣΜΑ, από το 1985 ως τον θάνατό του).

Οι δύο μελέτες που πήραν το «πράσινο φως» των μελών και των εισηγητών του ΚΑΣ αφορούν την αποκατάσταση του ορθοστάτη και του αντιθηματικού τοίχου του τυμπάνου, που αποτελούν μέρος του δυτικού αετώματος του Παρθενώνα.
Πρόκειται για σωστικές επεμβάσεις, ώστε να αντιμετωπιστούν α προβλήματα του σημείου (κυρίως ρηγματώσεις από διάφορες αιτίες), ενώ στο μέλλον θα μπορούν να χρησιμεύσουν στην καλύτερη αξιολόγηση για το αν θα ήταν χρήσιμες οι συμπληρώσεις στους δύο ορθοστάτες που απουσιάζουν. 

Σκηνικό στην οδό Κανάρη...

Stefanos Kavallierakis
Κανάρη live:
Κλιμάκιο της Δημοτικής θερίζει, πρόστιμα, πινακίδες τα πάντα όλα, παίρνει πινακίδες απο Τογιότα και ετοιμάζεται να πάρει και από ένα Σμαρτ, πετάγεται έντρομος τύπος 50αρης ,
- όχι ρε παιδιά , εδώ στο Μικελ τα πλαστικά ποτήρια τους φέρνω σας παρακαλώ, σας ικετεύω, το τιμολόγιο να πάρω και φεύγω.
-Εντάξει να φύγετε σε 5 λεπτά.
-Ναι , μόνο που δε τους φιλάει τα χέρια.
Γυρνάει στο Μίκελ, σε τραπέζι με νεαρά με καυτό σορτς, συνεχίζει το ζαχάρωμα από εκεί που το άφησε.
Μνημόνιο με Κιμ και Χαμουραμπι και πάλι δε φτάνει.

ΓΙΑΤΙ ο Αύγουστος είναι μαγικός στην Αθήνα...

Nico Mastorakis.
TON ΑΥΓΟΥΣΤΟ, ΠΟΥ 'ΝΑΙ ΠΑΧΙΕΣ...

... οι ευχές: Σε σας που θα φύγετε, καλοτάξιδοι και να γυρίσετε με λίγο παραπάνω ήλιο στο μυαλό. Για σας που θα μείνετε, ο Αύγουστος στην πόλη είναι μαγικός, θερινό σινεμά, κρύος καφές, δροσερά φρούτα, μαγικό φεγγάρι, ζουμερό σουβλάκι με παγωμένη μπίρα και μακρυά από τα ληστρικά φαγάδικα, τύπου Nobu που χρεώνουν 12 ευρώ τη μπουκιά και γίνονται κάθε μέρα και χειρότερα σε ποιότητα. Καλό σας μήνα -- και να σας βλέπουμε.